Prinsjesdaggesprekken

Het Prinsjedaggesprek is een initiatief van de Stichting Prinsjesdagviering, in de aanloop en na afloop van de Prinsjesdagviering zelf, steeds passend bij het thema van dat jaar. Nu nog alleen in Den Haag, met de ambitie om ook in andere steden en dorpen gesprekken te organiseren

Prinsjesdaggesprek 2022
Waar de aanleiding voor het thema van de Prinsjesdagviering in september 2021 de vraag was ‘hoe samen te leven ná een crisis’, stond het Prinsjesdaggesprek nu ook in het teken van vóór en ìn een crisis. We rollen van de ene in de andere. Ons antwoord op de vraag hoe samen te leven na de coronacrisis was ‘omhels het leven’. Nu is er oorlog in Europa en is de vraag welke wapens hierna ingezet gaan worden en wat zij doet met onze hoop en idealen. We schipperen tussen hoop en vrees, tussen ‘het kan weer’ en ‘het kan nog’. Zagen we dezer dagen meer vlaggen in de straten? Was het drukker bij de dodenherdenkingen?

Er is voor ons altijd een taak - dat zou een conclusie kunnen zijn voor de tien samenwerkende religies en levensbeschouwingen.
In het Prinsjesdaggesprek op donderdag 5 mei kwamen we bijeen in Amare, hartje Den Haag, voor een vervolggesprek over het thema van de jongste viering en de vraag: wat staat ons te doen, wat gaan we morgen anders doen dan gisteren, hoe omhelzen we het leven?
Maar ook: hoe kijken we terug? Waar voor de één de schone lucht en de rust opstekers waren, had een ander vier doden te betreuren. Sterk wisselende ervaringen en emoties, dus.

Blijvend op zoek
Zo’n dertig mensen vanuit negen stromingen waren aanwezig, samen met vertegenwoordigers van maatschappelijke partijen zoals het Edith Stein College, Kleurrijk Segbroek en Amare.

In zijn openingswoord ging voorzitter Ad van der Helm in op de ‘vele andere wegen om gevoed te worden en ik kan blij verrast zijn door woorden en beelden uit andere tradities die naar voren komen. Dus daar blijf ik ook naar op zoek en is het gesprek en de ontmoeting met jullie voor mij van levensbelang. Ik wil ook jullie woorden en beelden van inspiratie omhelzen en een plek geven in mijn denken en ervaren. Ik word mij bewust van mijn beperkingen, mijn bepaaldheid door cultuur, mijn achtergrond, mijn religie. Maar ik wil anderen vanuit mijn religie waar ik de kern beschouw is dat ieder mens zich bemind mag weten door een bron die ons allen overstijgt en verbindt en leven geeft. Dat bepaalt mijn handelen, mijn omgang met mensen, mijn tijdbesteding, mijn donaties. Laten we vanavond op die manier ook met elkaar in gesprek gaan.’

In dit gesprek stonden we stil bij vragen over bewustwording, bemoediging en handelen.

 

Handelen
De opbrengst aan het einde van het gesprek laat zich het best formuleren in termen van dat laatste, het handelen, wat gaan we doen in onze straat, in de buurt, onze stad! Een korte impressie van de ideeën:

  • we organiseren een jongerenPrinsjesdagviering om deze gesprekken ook op scholen te kunnen houden
  • elke crisis is een spiegel waarin we ons bewust worden van wat ons te doen staat, waarin we onze beelden van anderen kunnen herzien
  • we organiseren een ‘wereldreis in eigen stad’, op de fiets, met en voor jongeren
  • we mogen niet mismoedig worden, maar moeten kinderen bemoedigen, over generaties heen
  • in onze straat organiseren we elke maand een buurtborrel voor het persoonlijke contact
  • in het wijkgebouw staat de deur open voor een persoonlijk en open gesprek, zonder vooroordelen
  • sommigen werpen zich inmiddels op de vraag hoe we ons hebben te verhouden tot oorlog en wapenindustrie; zijn er andere antwoorden mogelijk?
  • we voelen verzet en angst en blijven tegelijkertijd staan voor onze vrijheid, ook in kleine gebaren en gebeurtenissen
  • we gaan meer samen eten omdat het zo mooi verbindt.

Twijfel en hemel
Aanvankelijk was er twijfel of we dit gesprek op Bevrijdingsdag in een vakantieweek moesten organiseren. Maar de wereld staat niet stil en nu bleek juist deze dag een mooie om de vraag naar het omhelzen van het leven te beantwoorden. Ook met de herdenkingsavond in de Grote Kerk op 4 mei nog vers in het geheugen. Daar zongen twee jonge Oekraïense vrouwen de sterren van de hemel.

Dwarsganger (Jörgen van ’t Wel) maakte een kort, treffend beeldverslag van de avond.